“A(n)zos”, un poema inédito de Rosalía Fernández Rial

AG.- Con estes “A(n)zos”, que hoxe lanzamos ao voso mar -tanto ao interior, coma ao exterior- comezamos unha pequena (e gran) serie na que diferentes autores e autoras galegos nos agasallan con diferentes textos inéditos. Por iso, para nós é unha honra inaugurar esta sección cun poema de Rosalía Fernández Rial. Xogade coas palabras e perdédevos nelas!

A(n)ZOS

Os anzós

dos recordos

que compartimos

capturan, depredadores,

a miña vontade de avanzar.

Actúo como engado

da escuridade

na fondura oceánica,

onde os ollos esquecen

a súa función.

Cega, mergúllome a tentas

polo eco da voz coa que bradabas:

Mira o que fixeches! Mira!

Observo arredor:

alén das túas tebras

intúo un estrondo de amenceres

nos que desembocar

a danza da propia redención.

Se acadara a superficie

a miña luz apagaríate;

ía enterrar bailando

a memoria dos teus sons.

Cando rexurda,

naufragarás por sempre

lonxe, fóra de min.

 Rosalía Fernández Rial